دانشمندان نوعی پوست الکترونیکی اختراع کرده‌اند که می‌تواند «مستقیما با مغز پیام ردوبدل کند» و این به افرادی که عضوی از بدن خود را از دست داده‌اند، امکان می‌دهد از طریق اندام‌های مصنوعی، حس لامسه‌ای شبیه حس لامسه در انسان را درک کنند.

در این پوست مصنوعی نوآورانه، حسگرهایی برای دما، فشار و کشش تعبیه شده‌اند که به سیگنال‌های الکتریکی تبدیل می‌شوند‌ــ شبیه نحوه ارتباط تکانه‌های عصبی با مغز.

این مدار الکترونیکی پوشیدنی را که با عنوان پوست الکترونیکی یکپارچه شناخته می‌شود، تیمی از دانشگاه استنفورد ساخته است. این تیم کشف خود را در مقاله‌ای که در مجله «ساینس» منتشر شد، به تفصیل شرح داد.

ژنان بائو، از دانشگاه استنفورد که یکی از نویسندگان اصلی این مقاله بود، به ایندیپندنت گفت که این فناوری پیشرفته می‌تواند برای احساس اشیا و احساس حین کنترل از راه دور یک اندام رباتیک نیز به کار گرفته شود.

پروفسور بائو گفت: «ما مدتی است که روی یک پوست الکترونیکی یکپارچه کار کرده‌ایم. مشکل نه یافتن سازکارهایی برای تقلید توانایی‌های حسی فوق‌العاده لمس انسان، بلکه گرد‌ هم آوردن این‌ توانایی‌ها تنها با استفاده از موادی پوست‌مانند بود.»

ویچن وانگ، نامزد دوره دکترا در آزمایشگاه بائو، افزود: «بیشتر این مشکل به ساخت مواد الکترونیکی پوست‌مانند برمی‌‌گشت تا بتوان آن‌ها را در مدارهای مجتمع با پیچیدگی کافی، برای تولید سلسله پالس‌های عصبی‌مانند و ولتاژ با عملکرد کم به کار برد؛ ولتاژی که با خیال راحت روی بدن انسان استفاده شود.»

یک نمونه اولیه از پوست الکترونیکی که تقریبا به ضخامت یک تکه کاغذ است، نخستین نمونه‌ای است که تمام ویژگی‌های مطلوب الکتریکی و مکانیکی پوست انسان را به شکل نرم و بادوام ترکیب می‌کند.

این تیم اینک قصد دارد قابلیت تولید در مقیاس‌ بالای این فناوری را افزایش دهد و یک تراشه قابل کاشت بسازد تا امکان ارتباط بی‌سیم از طریق عصب محیطی بدن را فراهم کند.

سایر پژوهش‌های اخیر درباره پوست الکترونیکی با هدف ارائه بازخورد حسی و خودآگاهی فیزیکی به ربات‌ها روی رباتیک متمرکز شده‌اند.

تیمی از دانشگاه ادینبرو اوایل سال جاری از دستگاهی رونمایی کرد که حواس ادراکی «مشابه انسان‌ها و حیوانات» را عرضه می‌کرد.

مطالعه جداگانه مهندسان موسسه فناوری کالیفرنیا (کلتک) در سال ۲۰۲۳، طرح کلی از نوعی پوست مصنوعی را مشخص کرد که قادر بود مواد شیمیایی سمی را تشخیص دهد و می‌توانست به ربات‌ها امکان دهد هر چیزی از آلودگی در رودخانه‌ها گرفته تا عوامل عصبی و مخاطرات زیستی را تشخیص دهند.